หัวข้อ : แผนจัดการเลือกซื้อรองเท้าที่เหมาะกับกาลเทศะ
|
ควรมีแผนจัดการเลือกซื้อรองเท้าที่เหมาะกับชีวิตการทำงาน ที่ต้องใส่เป็นประจำ และรองเท้าลำลองสำหรับวันหยุด
ดิฉันมานั่งคิดถึงเมื่อวัยเด็ก เราไม่ค่อยพิถีพิถันนักกับเรื่องรองเท้า กระโดดโลดเต้นไปด้วยความสนุกสนาน ชอบเดินเท้าเปล่าเป็นที่สุด เมื่ออยู่ในวัยรุ่นเลือกหารองเท้ายากที่สุด ว่าจะเป็นแบบเด็กหรือดูเป็นแบบ ผู้ใหญ่ เมื่อเป็นสาวเต็มตัวถึงได้สุดเหวี่ยงกับรองเท้าที่ทันสมัยที่สุด และส้นที่สูงที่สุดแทบจะว่าได้ สามารถเดินและยืนได้เป็นวัน ๆ วิ่งไปไม่ได้อย่างคล่องแคล่ว จวบจนเป็นแม่คนแล้วนั่น หันกลับมาสวมรองเท้าส้นเตี้ยลงเพื่อความสะดวกสบาย เมื่อจะกลับไปสวมรองเท้าส้นสูงปริ๊ดตามเดิมนั้น เห็นทีจะไม่ไหว เพราะเกิดความไม่ถนัดขึ้นมาเสียแล้ว เกิดเหตุต่าง ๆ นานา เช่น การเปลี่ยนแปลงของวัย (สังขารที่ไม่เที่ยง ก็เริ่มแก่แล้วนี่คะ) โรคปวดหลัง แต่ตาเริ่มสว่าง เห็นการณ์ไกล (เพราะสายตายาวหรือเปล่าก็ไม่รู้) และเห็นแก่ความสะดวกสบายมากกว่าความสวยงาม
ยิ่งเมื่อสูงวัยขึ้น รองเท้าสวย ๆ ใดก็ไม่อยากได้ นอกจากได้สุขภาพที่พอ ๆ ไปได้ ไม่เกิดอาการปวดแปลบใด ๆ ในวัยเด็กเมื่อเห็นผู้ใหญ่ปวดหัวเข่า เคล็ดขัดยอก นึกแต่เพียงว่าไม่รู้จักรักษาสุขภาพ เหตุการณ์เช่นนี้คงไม่เกิดขึ้นกับเรา จนในปัจจุบันแม้เราได้พยายามพยุงรักษาสุขภาพไว้แล้วก็ตาม สังขารนั้นไม่เที่ยง ย่อมมีการเสื่อมไปตามกาลเวลา มาบัดนี้ขอแค่ความสบายและสามารถเดินเหินไปไหน ๆ ได้ด้วยความเป็นปกติก็นับว่าบุญมหันต์ นึกถึงรองเท้าภูเขาเลากาที่เลือกซื้อไว้ แต่จำนวนยังไม่เท่าของมาดามมาร์กอสหรอกนะคะ แค่น้อง ๆ มาดามเท่านั้น ส่วนราคานั้นคงห่างไกลกับของเธออย่างมากมาย หันมาดูรองเท้าที่ซื้อไว้บางคู่ใส่แค่เพียง 1-2 ครั้งก็ต้องเก็บไว้ชมความงามเฉย ๆ เพราะใส่แล้วทรมานเหลือร้าย บางคู่สีสันสวยมากจนไม่เข้ากับกระโปรงชุดใดที่มีอยู่เลย บางคู่ก็เก๋ไก๋เสียเหลือเกินจนไม่กล้าใส่ บางคู่ก็เปรี้ยวเกินบุคลิก นึกแล้วเสียดายเงิน
อย่างนี้เขาเรียกว่าซื้ออย่างไม่มีแผน เป็นการสุรุ่ยสุร่ายโดยไม่จำเป็น ดังนั้น เราควรมีแผนจัดการเลือกซื้อรองเท้าที่เหมาะกับชีวิตการทำงาน ที่ต้องใส่เป็นประจำ และรองเท้าลำลองสำหรับวันหยุด
จำนวน VS คุณภาพ
จำนวนนั้นมีความสำคัญน้อยกว่าคุณภาพอยู่แล้ว มีรองเท้าสวย ๆ น้อยคู่ แต่มีคุณภาพใส่ได้บ่อย ๆ ย่อมคุ้มค่าราคากว่ามีเป็นกองพะเนินเทินทึกแต่ไม่เข้าท่าสักคู่
กฎทองของรองเท้า
1.รองเท้าดี ๆ ควรใส่ได้หลาย ๆ ปี และไม่ควรสวมใส่ทุก ๆ วัน โดยเฉพาะรองเท้าหนังควรมีการสลับคู่ใส่กันบ้าง รองเท้าก็ต้องการพัก ผึ่งลม เพื่ออายุการใช้ที่ยาวนานเหมือนกันนี่ รองเท้าหนังควรได้รับการเช็ดขัดด้วยยารองเท้าเพื่อให้หนังอ่อนนุ่ม ไม่แข็งแห้ง แตกระแหง
2.ไม่ควรสวมใส่รองเท้าเปิดส้นที่มีสายรัดข้อเท้ากับกางเกง เพราะส้นเท้าที่ผลุบๆ โผล่ๆ นั้นไม่น่าดูเลย อีกอย่างหนึ่ง หากคุณมีขาสั้น ขาจะยิ่งดูสั้นเข้าไปอีก เพราะมีการแบ่งเขตเป็นท่อนๆ จากเสื้อไปกางเกง จากปลายกางเกงไปที่ข้อเท้า ไปส้นเท้า ไป ส้นรองเท้า
3. ไม่ควรสวมรองเท้าส้นสูงเกิน 5 ซม.(2 นิ้ว) กับกางเกง เพราะจะทำให้ดูขายาวผิดสัดส่วน
4.ไม่ควรใส่รองเท้าพื้นราบกับกระโปรงทรงตรงที่มีความยาวแค่เข่า จะทำให้ดูขาสั้น และเท้าดูเบอะบะ กลายเป็นคุณป้าหรือคุณครูไปเสีย ความสูงที่เหมาะอย่างน้อยไม่ควรต่ำกว่า 3 ซม. รองเท้าพื้นราบนี้เหมาะกับกางเกงยีนส์ หรือชุดสูทกางเกงขายาวมากกว่า
5.หากมีขาเรียวสวย สามารถนุ่งกระโปรงสั้นโชว์ขาอ่อนได้ ก็สามารถจะสวมรองเท้าพื้นราบได้ เพราะการที่เราใส่กระโปรงสั้นก็ได้โชว์ขาอยู่แล้วประมาณ 75% ของช่วงขาจริงจึงดูขาเรียวยาวสวย สำหรับพวกม้อต้อก็ตัดใจเมินเสียเถิด
6.เมื่อเก็บรองเท้า พยายามใส่ที่ดันทรงรองเท้าให้เข้ารูปอยู่เสมอ เพื่อรักษารองเท้า บางคนเก็บอย่างไม่สนใจรองเท้า ทับกันบี้แบนเสียทรงไปหมด
7.ควรรีบซ่อมแซมรองเท้าทันทีเมื่อสึกหรอ เช่น การเปลี่ยนส้น การเปลี่ยนพื้นรองเท้า ทิ้งไว้นาน ๆ เพราะความขี้เกียจในที่สุดก็ต้องทิ้งรองเท้าคู่นั้นไปด้วย น่าเสียดายแท้ ๆ
8.เลือกคุณภาพเป็นที่ตั้ง ราคาหนังแท้อาจแพงกว่ารองเท้าหนังเทียม แต่ในระยะยาวแล้วสามารถสวมใส่ได้คุ้มค่า คุ้มราคากว่า และอาจถูกกว่าซื้อรองเท้าหลาย ๆ คู่แต่ไม่มีคุณภาพก็ได้
9.หากเป็นคนชอบแต่งตัว อาจซื้อรองเท้าที่มีเครื่องประดับแบบเก๋ ๆ หรือรองเท้าสองสีในโทนคลาสสิกที่ใส่ได้นานและดูดีมีราคา
10.ไม่ควรใส่รองเท้าสีสว่างอย่างสีขาวตัดกับขอบกระโปรงสีเข้ม เพราะจะทำให้ร่างกายท่อนบนดูทึบและหนัก รองเท้าสีขาวมักรักษายาก มีรอยขีดข่วนและสกปรกง่าย ใหม่ ๆ ก็ดูสวยดี นาน ๆ หากไม่รักษาความสะอาดจะทำให้ดูไม่เนี้ยบ และหากเป็นคนที่เท้าใหญ่ สีขาวจะทำให้เท้าดูบานเบิกเข้าไปอีก กลายเป็นน้อง ๆ พวกนกเพนกวินไป สังเกตได้ว่ารองเท้าสีขาวมักจะดูสวยเก๋ในแบบโปร่ง ๆ เปิดหน้า เปิดส้น มีสายรัดส้นเท้า หรือรองเท้าแตะ
11.พวกที่ชอบสวมรองเท้าบู๊ท โปรดอ่านข้อนี้ เมื่อสวมรองเท้าบู๊ทนั้น ชายกระโปรงต้องเปิดความสูงของรองเท้า หากไม่ปิดให้ดีจะแบ่งขาเป็นท่อน ๆ ทำให้ดูขาสั้น
12.รองเท้าที่มีสายเข็มขัดรัดข้อเท้าทำให้ขาดูสั้นลง สายรัดข้อแบ่งขาเป็นส่วน ๆ และยังทำให้ดูน่องโตอีกด้วย
13.หากมีขาผอมดั่งไม้ซีก มิใช่ขาผอมเพรียวดั่งนางแบบ ไม่ควรเน้นความผอมด้วยการใส่ส้นสูงส้นเข็มที่จะเป็นการเน้นความผอมของเรียวขา
14.หากมีปลีน่องใหญ่ รองเท้ารัดส้นจะเหมาะกับคุณ ลองสวมรองเท้าหุ้มส้นกับเปิดส้นหน้ากระจกเปรียบเทียบกันดูก็ได้
15.หากปลีน่องไม่มีรูปทรง รองเท้ารัดส้นยิ่งเหมาะ เพราะจะทำให้เกิดรูปทรงสวยงามขึ้น
16.รองเท้าหุ้มส้น สวมใส่ได้กับเสื้อผ้าทุกสไตล์ ยกเว้นชุดลำลอง
17.รองเท้าเปิดส้น รัดส้น สวมใส่ได้กับเสื้อผ้าทุกสไตล์ ยกเว้นกางเกง
18.รองเท้าบาสเก็ต ควรสวมกับกางเกงขาสั้น หรือเสื้อผ้าออกกำลังกายเท่านั้น
19.หากสวมเสื้อผ้าสีล้วนทั้งชุด สามารถเลือกใส่รองเท้าสีดำได้ รองเท้าไม่จำเป็นต้องสีเข้ากับกระเป๋า หากเป็นพวกสร้างสรรค์ สามารถเลือกสีเข้ากับสีเสื้อได้ หรือให้ตัดกันได้ เมื่อสวมชุดสูททำงานและรองเท้าหุ้มส้น ควรสวมใส่ถุงน่องสีธรรมชาติเพื่อให้ดูเป็นการเป็นงาน ไม่ว่าอากาศจะร้อนสักเพียงใด และควรมีถุงน่องสำรองไว้อยู่เสมอ หลีกเลี่ยงการใส่ถุงน่องสี ๆ ถุงน่องดำทึบที่เหมาะกับกระโปรงสั้นหรือสวมใส่อยู่ใต้กางเกงเท่านั้น
20.เก็บรองเท้าไว้ในกล่อง หากมีมากขนาดมาดามมาร์กอสควรถ่ายรูปแล้วแปะไว้ที่ข้างกล่อง ประหยัดเวลาในการเลือกรองเท้า
ที่มา กระปุก.คอม
|
|
แสนดีเจริญรุ่งเรือง
2011-03-11 04:08:34 183.89.102.***
stat :
690 posts ,
0 replys
|
